De oude Egyptenaren

Rond 5000 voor onze jaartelling vestigden de eerste mensen zich in het land wat nu Egypte is. Ze vestigden zich langs de rivier de Nijl, want hier was water en vruchtbare grond.

Eens in het jaar trad de rivier buiten zijn oevers. Dit vonden de mensen eigenlijk helemaal niet zo vervelend. Al het land eromheen kwam onder water te staan. Na 4 maanden daalde het waterpeil weer, maar liet een laag vette, vruchtbare grond achter, die door de rivier meegevoerd was. De mensen in Egypte waren de "hemel dankbaar" dat die overstroming ieder jaar gebeurde, want daardoor konden ze gewassen oogsten.

Omdat veel mensen bij de Nijl wilden wonen, ontstonden er langzaam dorpen en steden. En dat was heel bijzonder in die tijd ! En als er veel mensen bij elkaar wonen, heb je regels en wetten nodig. Anders gaan mensen ruzie maken. Omdat al die mensen met elkaar gingen samenwerken, ontstond er in Egypte een cultuur.

Eerst was het land verdeeld in Opper – en Beneden-Egypte.

Rond 3000 voor onze jaartelling werden deze twee landen verenigd door de eerste koning (of farao), Menes. Zo ontstond het eerste land ter wereld dat één leider had.

De farao’s

In het oude Egypte heetten de koningen farao’s

De farao’s waren erg machtig, want de mensen geloofden dat ze goden waren.
Als levende god leefden de farao's apart van het volk. Alles werd voor hen apart ontworpen, zoals kleding of gebruiksvoorwerpen.

In het Oude Rijk had de farao alle macht en kon hij doen en laten wat hij wilde. Toen het koninkrijk machtiger en rijker werd veranderde dit ietwat. Tegen de tijd van het Nieuwe Rijk had de farao één opperdienaar die keek voor de landbouw en voorzitter was van het hoge gerechtshof. De macht van de farao was zo groot dat alles in Egypte van hem was. Ze konden doen en laten wat ze wilden.

Een farao had ook meerdere vrouwen. De oudste zoon en dochter van zijn belangrijkste vrouw waren de Koninklijke erfgenamen. Zij alleen konden de macht krijgen. De farao had goddelijk bloed in zich en om dat puur te houden, trouwden de twee kinderen met elkaar. Ze konden ook nog kiezen uit kinderen van de andere vrouwen. Als het maar een kind van de farao was.

Als een farao stierf, werd iemand anders in zijn familie koning. Na zijn dood zou de farao in het rijk van de goden verder leven, maar dan moest zijn lichaam na de dood goed bewaard blijven.

De goden

Re

De mensen in Egypte waren erg gelovig. Ze waren zo gelovig dat wij het ons niet meer kunnen voorstellen. Honderden goden hadden ze, en elke Egyptenaar geloofde heilig in die goden.  Ze hadden één voor elk aspect van het leven en de dood.

Osiris

Veel Egyptische goden werden afgebeeld als dieren of als mensen met een dierenhoofd.

De belangrijkste van alle goden was Re, de god van de zon die leven gaf en vader was van de farao’s.
Ook de god Osiris was heel belangrijk voor de Egyptenaren. Na zijn dood was hij door zijn vrouw Isis weer tot leven gewekt. Omdat hij de god van de onderwereld geworden was, oordeelde hij over de Egyptenaren na hun dood.

Nog enkele heel belangrijke goden waren:

• Isis: de vrouw van Osiris. Zij was de beschermster van vrouwen en kinderen. 
• Horus: zoon van Osiris en Isis. De beschermer van de farao. Zijn hoofd leek op die van een valk. 
• Seth: god van stormen en wanorde. Hij was de vijand van Isis en Horus. 
• Anubis: god van de doden. Hij had een jakhalskop en was de beschermer van de mummies. 
• Thot: god van de wijsheid die een hoofd had van een ibis. 
• Hathor: godin van de liefde, de vreugde, de dans en de muziek